اصلاح طلبان

تجربه "بنگاه‌داری" در بانک‌ها و یا مؤسساتی مثل شستا هرگز خوشایند نبود. لکن تعجب اینجاست که برخی مدیران اقتصادی کشور تمایل به تکرار این تجربه تلخ دارند.

معاون سابق وزیر اقتصاد گفته است: بانکها تبدیل به شرکتهای سرمایه گذاری شده‌اند که اندک خدمات پولی و بانکی هم ارائه می دهند(!) بانکها باید بنگاه‌سازی کنند و نه بنگاه داری.

سهم‌خواهی اصلاح‌طلبان رادیکال منجر شده چهره‌هایی در مناصب مدیریتی منصوب شوند که سابقه بازداشت و اقدام علیه امنیت ملی و واکنش‌های تندوتیز در جریان ناآرامی‌ها داشتند.

حدود 6 سال است که ارتباط بیش از نیمی از مردم ایران با بازار مسکن به دلیل "گرانی بیقاعده" قطع شده و این بخش پیشران اقتصادی با رکود عظیمی مواجه است.

پزشکیان در دوراهی همکاری با چپ‌های نجیب یا نانجیب؛ کدامیک را برمی‌گزیند؟ این تصمیمی است که البته سرنوشت دولت پزشکیان را نیز تعیین خواهد کرد.

آن فعال سیاسی که نمی‌داند "وفاق ملی" هرگز هدف نیست بلکه مقدمه‌ای است برای کارآمدی و بهبود مشکلات اقتصادی مردم؛ اصولا باید بیشتر مطالعه و دقت کند.

چشم دوختن برخی مدیران رده بالای دولت به اندوخته‌های بینانسلی "صندوق توسعه ملی" در حالی است که برای پیشبرد پروژه‌های دولتی باید تا آنجا که می‌شود به درآمدهای در دسترس و بودجه‌های مقرر اکتفا کرد.

جریان موسوم به نفوذ، در حوزه‌هایی از ساخت قدرت لانه کرده که اصلاح‌طلبان را به آن حوزه‌ها راهی نیست. بویژه اصلاح‌طلبان رادیکال، که تقریبا دو دهه است که از ساختار قدرت اخراج شده‌اند.

رفتن به سمت انسجام داخلی در برابر تنش‌های خارجی یک امر کاملا عقلایی و در چهارچوب منافع ملی است.

از ماجرای احضار قضایی شهردار زاهدان و عمل قوه قضائیه به وظیفه مدعی‌العمومی؛ می‌توان امید بیشتری داشت که قوه محترم قضائیه برای نجات مردم از جرم "گرانی بیقاعده" نیز وارد صحنه شود.